Gun jezelf rust. Uit rust komt je kracht.

Ja, ik isoleer mezelf. Niet door Corona toestanden, niet omdat ik niet van mensen hou maar omdat ik mezelf soms uitput als ik in contact kom met de 'wereld', het lawaai, de menigte, discussies. Ook omdat ik liever alleen ben dan omringd door mensen die niet op dezelfde golflengte zitten. Ik zeg niet dat ze minder interessant zijn, ze zijn gewoon anders. Onze visies en gevoelens bereiken niet dezelfde frequentie.
Hoe ouder ik word, hoe meer ik weet en besef wie ik echt ben, waar ik heen wil en waar ik heen ga, wat ik wil maar ook wat ik zeker niet meer wil, nooit meer.
Ik heb geen gezelschap nodig. Ik voel me nooit alleen. Ik voel me heerlijk in de stilte. En als ik met bepaalde mensen in contact kom, is dat omdat het verlangen er is en het plezier ook.
Mijn kalmte, mijn innerlijke rust, mijn middelen, mijn loslaten, mijn sereniteit, mijn liefde en vriendschap, ik haal ze uit mijn bubbel, thuis alleen of buiten in de natuur.
Ik ben niet asociaal, ik ben een selectieve persoon. Een persoon die haar gevoelens respecteert en luistert naar haar lichaam, haar geest en haar ziel.
Ik hou enorm veel van mensen, luister naar ze, geef ze advies, help ze maar daarna duw ik terug op de pauzeknop. Ik heb me voorgenomen om er te zijn maar nooit meer ten koste van mezelf.
Ik hol niet meer achter mensen aan. Het hoeft echt allemaal niet meer zo geforceerd.
Dus, als een paar mensen zichzelf herkennen, zullen ze weten dat als ik tijd met ze doorbreng of contact met ze opneem, het niet is om een leegte op te vullen maar gewoon omdat ik het wil.